Od tak coby o zimie nie zapomnieć.

Świąteczny czas zesrania się na pokaz już za nami.
Zacieram ręce i spokojnym krokiem udaję się w stronę łóżka.

Moje dwudzieste święta. Tegoroczne wyjątkowo różnią się od poprzednich.
Mimo wzajemnych starań, podtrzymywanego sztucznie uśmiechu i miłych uwag.
Jest choinka, są kolędy, prezenty.


- myślę, że pierwszy raz nie będzie mi ciężko wrócić do pracy po weekendzie...

Nie zadzwoniłem, zapomniałem. Może jutro coś wymyślę.
Mam tak zawsze, gdy się nazbiera. Powtarzam dla lepszej pamięci,

- a skutek zawsze ten sam!

Niedziela. Wspólna kolacja i mało sensowne rozmowy przy wystygłej kawie.
Kontrolowane poślizgi i podwozy pod samą klatkę.

Poniedziałek. Kolejne wyczekiwanie...

Bo dziś byłem w kościele, co rzadko się zdarza.

Pamiętam, było ciepło i słonecznie.
PS: Po wykonaniu zwierz zaczął mnie gonić.

Wykonane podczas dzisiejszego udrażniania rynien i odśnieżania dachu.
Tego dnia padł rekord ilościowy wypitych herbat i wyciśniętych cytryn.