W telegraficznym skrócie podzielę się splotem myśli,

które zagościły chwilę po przebudzeniu.

Jest sobie taki o, Piotr.

Choć w pojedynkę towarzyszy mu mniej pewności.

Zatem zróbmy z niego Piotrusia, co buzię swą rumieńcem zdobi.

Piotruś, odkrywca wartości własnej i pan całego świata swego.

Dumny wydźwięk – rzecz niezbędna.

Ostatnim czasem nieustanne poszukiwanie nowych przygód

czyni żywot Piotrusia Pana, jałowym, pustym i pełnym niepokoju.

Zaś jego gigantycznego rozmiaru nostalgia za rajską miłością

i uśmiechem szerokości amerykańskiego highwayu sprawia,

że czuje się wyizolowany i samotny zarówno pośród

doskonale znanych mu ścian mieszkania, jak i w gronie wsparcia.

--

Piotruś, odkrywca wartości własnej i pan całego świata swego.

To buduje, podtrzymuje, pokrzepia, a co najważniejsze szerzej otwiera Piotra oczy.